De Limburgse heuvels bereikt, caminogevoel!

Vandaag voor het eerst een geheel droge loopdag gehad van Echt naar Munstergeleen (ik wist niet dat het bestond). Afscheid genomen van broeder Johannes en broeder Antonius en er was ook een non op retraite en ik vroeg aan haar, 'wat is uw zusternaam', ik hoopte dat het Maria zou zijn, dan had ik ze naast elkaar op de foto gezet. (Mijn doopnamen zij Johannes Antonius Maria, vandaar!) Maar helaas het was Elizabeth. Broeder Antonius vertelde dat er vroeger veel jonge broeders zijn uitgetreden, toen door het concilie van de jaren '60 meer openheid werd berpleit door de Paus. Nou dat had een schokeffect ook op de aanwezigherid van broederes en zusters in de kloosters. Ze mochten meer naar buiten, de muren verdwenen letterlijk en velen koonden kennelijk de verleiding niet weerstaan en traden uit het klooster. Dat moet een heftige tijd geweest zijn voor de achterblijvers, die waren w.s meer afhankelijk of meer begeestigd en gingen door in kleine gezelschappen, met dezelfde kloosters en taken. Dat is ook het moment geweest dat veel kloosters hun volledige zelfvoorzienendheid hebben moeten opgeven, het was niet meer te doen. Even verplaatsend in wat die mensen ervaren moeten hebben, dan denk ik al gauw aan 'traumatisch' en schokkend. Ze hadden hun leven ervoor gegeven he!

Maar goed, ik ging weer op pad, vanuit Pepinusbrug stond ik na een uur al aan de grens. Dus ook nog een stuk door Duitsland gelopen en ik was mijn paspoort vergeten. De oude grens op de weg was nog deels aanwezig aan Duitse kant. Stukken beton maakte dat er geen auto's langskonden. Nou ja, ik denk dat ze daar weinig controleren. Ik zag veel Nederlandse auto's daar net over de grens even tanken, kennelijk goedkoper. Maar die Duitsers hebben een frietkraam met worsten etc geplaatst in de buurt van die pompen, dus uiteindelijk zijn ze net zo duur uit en worden ze alleen maar vetter. Geen winst dus.

Het lopen ging voortreffelijk vandaag, mogelijk heeft het klagen van gisteren geholpen. Het ging zo voorspoedig dat ik om de stad Sittard heen gelopen ben (ten oosten), een kleine 4 km extra gelopen denk ik. De Limburgse heuvels heb ik ook bereikt, dat was wel even bijzonder en maakte het toch nog pittig. Het Camino gevoel komt hierdoor helemaal sterk naar boven. Het was ook wel mooi hoor, Limburg mooi!
In Munstergeleen heb ik eerst nog de kapel van Pater Karel kunnen bezoeken. Ik had 16.00 uur afgesproken bij de B&B, dus moest ik even tijd rekken. Wat fijn dat het zo lekker ging, deze boost had ik wel even nodig. Ik zit nu heerlijk in de tuin op een ligstoel, kleren aan de waslijn. Geen biertje, dat is wat minder. Ik heb gevraagd of ik gewoon met hun kan mee-eten, nou, dat was akkoord. Kost maar € 17,50 extra, nou daar kan ik nauwelijks voor naar de Chinees. Ze zei ' ik kan niet haute cuisine koken hoor' , ik zei nou dat vind ik ook helemaal niet nodig. Met een beetje geluk kunnen we straks hier in de tuin eten.

Wat de Kapel van Pater Karel betreft, moet je maar even op internet kijken. De man is naar ik hoorde Heilig verklaard door de Paus, nou dan moet je iets uitzonderlijks gedaan hebben of bepaalde gaven hebben. Omdat ik onderweg alle tijd had, heb ik ook weer veel leuke gesprekjes gevoerd met mensen die mij aanspreken. Die Schelp die aan mijn tas hangt roept ook veel vragen op kennelijk. Op zich vind ik de mensen hier wel heel toegankelijk en ze maken makkelijk een praatje met je.

Voor de komende 2 dagen heb ik een mini - camping besproken in de buurt van Schinnen. Het weer knapt wat op en dat geeft de burger weer moed. Ik heb tenslotte niet voor niets die campingspullen meegesjouwd. Als het lukt heb ik straks 5 x een B&B gehad en 5 nachten in de tent gelegen, nou dat is acceptabel vind ik. Morgenochtend kan ik gerust uitslapen, want het is niet heel ver lopen, dus zeer relaxed.
Nou, je bent weer op de hoogte van een en andere, tot de volgende keer!
Johannes