Een verrassende omwenteling en meer

In mijn vorige verhaal stond het huilen me soms nader dan het lachen, maar daar is toch wel verandering in gekomen gelukkig. De zon is gaan schijnen en dat helpt en ik ben anders naar de dingen gaan kijken.

Allereerst ik noemde vorige keer het 3- Landenpunt, maar dat was tot 100 jaar geleden het 4 - Landenpunt, de weg heet ook nog de Viergrenzenweg. In 1816 in de na - Napoliontische tijd, moesten de grenzen opnieuw getrokken worden en men werd het over alles eens, behalve over een 344 ha groot stuk grond ten zuiden van Vaals. Daar was namelijk een 'zinkmijn' en daarover konden ze het niet eens worden. Het werd een soort 'vrijstaat', Moresnet genaamd. In het begin woonde er 256 inwoners en in 1816 werd het een staat geregeerd door een Pruisische en Nederlandse commissaris. Maar goed die mensen hadden een eigen staat zeg maar en wilde daar het Esparanto gaan invoeren en over Europa verspreiden. In 1830 was er de Belgische revolutie, waardoor de zuidelijke Nederlanden naar België gingen, maar Moresnet bleef bestaan tot 1919 (Verdrag van Versailles), toen kwam het bij België. De zink was inmiddels niet meer zo uniek en het Esparanto experiment was niet geslaagd. Leuk om te weten, ja toch.

Ik weet niet of ik het gezegd had, maar alle diensten hier zijn in het Gregoriaans, een zang en muziekwijze opgemaakt door Paus Gregorius die leefde als Paus rond het jaar 600. Op Wikipedia staat best een aardige uitleg over de bijzondere kenmerken van de Gregoriaans zang, bijvoorbeeld inzake (geen) maat etc. Voor de liefhebber leuk om te lezen/weten denk ik.

Er is hier een klassiek zanger uit Amsterdam, die elk jaar naar een klooster gaat waar Gregoriaans gezongen wordt. Hij zingt ook in het Concertgebouw en de Mattheus Passion en dat soort zaken. Beroepsmatige interesse zeg maar. Hij vindt overigens de kwaliteit van de gezangen (voordracht) achteruit gaan. Er zijn weinig goede Gregoriaanse muziekleraren en dat merk je, zei hij. Er is ook een (kamer)koordirigent uit Amsterdam en vandaag kwam er ook nog een pastoor uit Amsterdam Nieuw West. Hij komt hier al 50 jaar op retraite zei hij. Hij kende de situatie in de Nes ook goed en heeft in Amsterdam 9 kerken onder zijn hoede. Leuke man. Vandaag bij de gasten ook nog een collega van Evean ontmoet, kleine wereld hoor, mooi!

Overigens zijn hier steeds 6 a 7 gasten en de meesten komen al meer dan 15 jaar elk jaar, of een paar keer per jaar een aantal dagen hier in het klooster. Daar heeft dat Gregoriaans zingen ook mee te maken, maar ook de architectuur van het gebouw en alles wat erin staat. Want sorry, sorry, waar ik in het begin bijna een depressie van kreeg, is allemaal ontworpen door een beroemde architect en meubelmaker >>>Dom van der Laan<<<. ook dat kan je op internet nakijken als je dat leuk vindt.
Er is hier een jonge man, die architect is, en die is helemaal gek van het bouwwerk, de zitkwaliteit van de meubels etc. Oh, dacht ik, ik ben op dat gebied wel echt een leek hoor, ik zou er in deze absolute vorm niet zo van houden. Erg Kubistisch, grof en ook wel kil eigenlijk. Maar goed, wel apart, modern dus en geliefd volgens die architect.

Met het eten hier in de Refter bij de broeders is het ook een bijzonder schouwspel. We drinken uit roestvrij stalen bakken (te vergelijken met een bak waar honden of katten voer in krijgen). Wat overigens weer erg aansluit bij het idee "cel" in plaats van slaapkamer, waar wij in slapen.
Dat eten gaat in stilte, in zoverre, er worden dus voorlezingen gehouden, live en op tape. Verder loopt er vanaf het begin al een broeder rond om lege borden, bekers of schalen op te halen. Het is maar goed dat ik thuis heb geleerd snel te eten (bunkeren), want dat hele eetgebeuren (warm) is binnen een half uur afgerond (25 personen) en aan de kant. Ik merk het aan de mensen die hier vaker komen. Zodra ze zitten zijn ze direct aan het eten en in een hoog tempo. Nou dat wordt mij wel eens verweten (snel eten, laden), maar hier is dat onderdeel van het (verkeerde) ritme. Verder gaat alles rustig aan uiteraard ha ha. Met het eten komen er ook altijd mensen aanschuiven die je verder nooit ziet. Soms wonen er in de kloosters ook burgers die geen onderdak hebben, beetje apart, maar in een enkel geval kunnen ze hulp bieden.
Ik had al verteld van het ritueel van handwassing, als je een nieuwe gast bent die voor het eerst bij de broeders mee-eet. Op zich wel mooi ritueel, voelt heel plechtig aan.

De ploeg broeders bestaat nu uit 13, ze hebben 4 broeders uit het buitenland gehaald om de ploeg te versterken, 2 uit Senegal en 2 uit Amerika. Een broeder is erg ziek en die ligt volledig op bed en is niet meer in de kerk te zien., wat met rolstoel toch misschien wel zou kunnen.
Op het zuidelijk halfrond gaat het heel goed met kloosters, terwijl het noordelijk halfrond afzakt. Ja, hoe los je dat nou op. Importeer van zuid naar Noord, of exporteer je van Noord naar Zuid?? De komende jaren zal het uitwijzen. Het valt mij overigens op dat er toch overal redelijk veel gasten in de kloosters komen. En er is ook wel wat mensen zijn die in de kloosters naar de kerk gaan. Vooral op zondag. Overigens worden de kloosters in Egmond en Doetinchem (Slangenburg) vaak genoemd. Dat zijn ook Benedictijnen, net als hier en daar zijn veel uitwisselingen mee.

We hebben hier Pater beeldhouwer, Pater gastheer, Pater portier en filosoof en Pater Gregoriaanse voorzanger, de Abt is pater leidinggevende o.a iedereen heeft wel een taak, Ora et Labora, Bid en Werk zeggen de Benedictijnen.
Met Pater filosoof had ik vanmiddag een apart gesprekje. Hij had gordelroos en hij was een weekje wezen uitrusten bij de Zusters in Wahlwiller, waar ik net vandaan kwam. Nou dat sfeertje daar sprak hem wel erg aan ha ha. Dat kan ik begrijpen, daar is alles veel milder en er zijn aardige zusters en zachte kussens op de banken in de kerk en vloerbedekking en bij hun is alles hout of beton. Deze pater heeft ook een boekje gemaakt waarin hij uitspraken van de grote TAO filosoof Lao Tse, boekje Daode Jing (300 voor Christus) en Benedictijnse spreuken met elkaar verbind. Heel bijzonder en erg verrassend vond ik het.
Volgens mij was de pater wel aan het twijfelen hoor, hij zit al vanaf 1971 in dat klooster, en ze zien veel om zich heen gebeuren natuurlijk. Ja, zei hij, "er zitten meestal vrouwen of pausen achter hoor, maar nu klap ik een beetje uit de school..." Toen ik erover door wilde praten, ging de bel ... Helaas, wordt misschien vervolgd of niet, dan hebben we een open einde.
En Peerke Donders staat op de nominatie om Heilig verklaard te worden. Peerke was een priester uit Brabant, die in Suriname met Indianen en Bosnegers werkte en in Batavia heeft gewerkt met melaatsen, waarvan iedereen zich afkeerde. Zo, dan weet je dat ook weer.Groeten van Johannes