Tour de Mont Blanc nr 7 en slot

3 augustus 2018: van Montroc-le Planet naar Les Houches, 1000 m klimmen en 1200 m dalen.
Tegen beter weten in ging ik vroeg uit bed en op pad om Les Houches te gaan bereiken te voet. Ik had van de organisatie geen routebeschrijving ontvangen voor dit laatste stuk, dus moest ik mij verlaten op informatie van internet en derden. De informatie van internet was ontoereikend dat werd me wel duidelijk. De route was veel langer, zwaarder dan dat ik van te voren had uitgezocht. Daarbij kwam nog dat ik uiterlijk om 15.00 uur in Les Houches moest zijn, omdat ik een ontmoeting met mijn kinderen in Dijon had gepland. Na een snel ontbijt, ik mocht al om 06.30 uur aan de tafel van de gastheer, vertrok ik om 07.00 uur. Zoals gezegd was de informatie summier en ben ik zo eigenwijs om te denken dat het mij wel zal lukken vandaag. Aanvankelijk verloopt de tocht volgens de opgegeven route en die is steil omhoog met onderweg de beroemde en beruchte ladders waar je recht omhoog gaat klimmen, om hoogtes van de berg lopend te kunnen nemen. Na een uur kwam de arts/oncoloog uit het Erasmus mij al achterop. Hij loopt erg vlot, lange benen en een lichte rugtas en misschien wel de nodige bergervaring. We maken nog even wat foto's en daarna gaat hij verder. Ik zei nog, 'je hoeft niet op mij te wachten hoor, maar het mag wel' ha ha, nou dat was hij niet van plan. Na enkele uren kwam ik bij het bekende bergmeer Lac le Blanc, erg mooi en er komen hier dagelijks ook veel dagjesmensen naar toe om van het Lac te genieten. De tocht over de ladders valt me eigenlijk wel mee, het zijn steeds korte ladders van ongeveer 4 a 5 meter en dan stap je weer over op de volgende ladder. Zo totaal zo'n 40 meter recht omhoog geklommen denk ik. Wel spectaculair hoe snel je dan weer op grote hoogte komt. Bij het Lac le Blanc vul ik mijn watervoorraad aan. Ik heb een zuiveringsfles gekocht en daarmee kan ik gewoon water scheppen uit de sloot als het moet. Dat komt me nu erg goed uit.
Na een tijdje kom ik op een tweesprong, ga ik links of ga ik rechts, het is niet duidelijk waar e.e.a. toe gaat leiden. Ik maak de keus om rechts aan te houden. De beloning is nog een klein stukje lopen door een sneeuwlandschap en de teleurstelling is dat ik na een paar uur aankom op een hoge plek waar ik ruim 1 uur heb omgelopen om mijn doel te bereiken. Ik moet terug naar beneden, een heel steile berg af met veel losse stenen. Dit bezorgt mij de eerste val op deze Tour. De stenen rollen onder mijn voeten weg en ik lig zomaar opeens op mijn rug op de berg. Nog voorzichtiger zijn begrijp ik. Het is meer dan 1 uur afdalen op deze steile helling, daar zie ik een gebouw staan en daar zal ik weer verder kijken.
Ik zak neer op het terras en bestel wat te drinken en te eten. Tot mijn verrassing komt daar het Spaanse stel aangelopen. Ik had al in mijn hoofd dat ik ze niet meer zou zien. Aan tafel zit ook een Amerikaan met een boekje van de route en de omgeving. Ik vertel dat ik om 15.00 uur Les Houches wil aankomen en hij laat mij zien dat dat nog ongeveer 6 uur lopen is over een heel hoge berg o.a.. Het is 13.00 uur, ik ga dat niet redden. Ondanks dat ik er niet aan wil, moet ik toch capituleren. Nee, ik ga het niet redden binnen de gestelde en beschikbare tijd. Teleurgesteld neem ik afscheid van het Spaanse stel en de Amerikaan, die nog roept 'God bless you'. Met kabelbaan kan ik naar Chamonix en daar zal ik kijken of er een bus gaat. De ticket balie is echter gesloten, maar van de kabelbaan meneer mag ik toch verder en moet ik beneden maar een kaartje kopen. Dat is weer een meevaller. De mevrouw van de ticket balie beneden was verbaasd dat ik nog keurig mijn kaartje kwam betalen, ja mevrouw, zo ben ik opgevoed hoor.
Beneden is een bushalte en na 20 minuten wordt de bus naar Les Houches verwacht, dat gaat dus voorspoedig. Mijn teleurstelling is dat ik 10 km voor het beoogde doel toch nog in de bus ben beland. Maar goed, het is niet anders, ik heb een mooie Tour de Mont Blanc gelopen en een prachtige ervaring opgedaan. Ik stap aan het begin van het dorp uit de bus, zodat ik nog ruim een half uur moet lopen en klimmen om bij de auto te komen. Rare tik van mij, maar ik wil de tour waardig afsluiten.
De auto mocht ik 10 dagen gratis parkeren op een afgelegen terrein, dus dat was ook wel weer fijn. Maar er is geen douche en bier beschikbaar, dus blijft het een rare afsluiting van een dag lopen en zwoegen.
Ik ga op weg naar Dijon waar ik mijn kinderen en kleinkinderen ga ontmoeten en we gezellig in een hotel zijn met elkaar.
Afscheid van de Tour du Mont Blanc, met veel prachtige ervaringen en ontmoetingen, veel gelijkenis op dat vlak met de Camino Santiago. Het verschil is dat een pelgrim een heel ander volk is dan de bergwandelaar, alhoewel ik het zelf ook als een soort pelgrimage heb ervaren.

Tenslotte wil ik iedereen bedanken die mee heeft geleefd, gelezen en gereageerd op mijn verhalen, Anne Mieke, Ria en Barbera, bedankt.

Op deze reispagina komt in oktober nog mijn verhaal over 7 dagen lopen in Umbrië, op weg naar de geboorteplaats van Benedictus .... tot later!!