Tour de Mont Blanc nr 5

30 juli 2018: van Val Ferret (Italië) naar La Fouly (zwitserland) 17 km 1000 m stijgen en 1100 m dalen.
Na een goede nachtrust, beter dan dagen daarvoor, ga ik weer monter op op pad. Vandaag staat de Grand Col de Ferret (2535 m) op het programma. Een korte en felle klim wordt voorspeld en dat ligt mij beter dan urenlang maar stijgen en stijgen. Voorafgaand aan deze col loop ik eerst 4 km over de weg en daarna een pittig klimmetje naar Rifugio Elena. Een prachtige plek met een mooi uitzicht om wat foto's te maken. Het is schitterend, wat een Reuzengebergte om me heen ik ben onder de indruk. Na een gezellig bakkie koffie kan de klim van de Grand Col de Ferret beginnen. Het was kort en hevig, met als dank nog meer prachtige uitzichten en een heerlijke plek om even te zitten en kiekjes te maken. Bovenop zag ik ook het Amsterdamse stel weer en die waren ook echt aan het genieten. Een heerlijk fris briesje blies het klamme zweet van mijn rug en dit is ook zo'n plek waar je eigenlijk niet weg wil. Het fijne van een korte hevige klim is vaak een lange, flauwe afdaling, heerlijk. De mensen die de Tour andersom lopen hebben vandaag de pech van een zeer lange flauwe klim. Ik ken het heel goed van 2 dagen geleden. Na een paar uur kwam ik bij Le Peule, een rifugio met een boerderij. De koeien lagen lekker in het gras en de doorloop melkwagen stond klaar voor de melkpartij. ..... oh oh, wat herkenbaar, genieten. Even later kwam de Amerikaan met zijn 2 zonen aangelopen. Ik had ze hier niet meer verwacht, omdat ze sneller en korter wilden lopen, omdat ze nog bij familie in Zwitserland op bezoek wilden gaan. Maar leuk om ze weer te zien. Vanaf Le Peule was het nog maar een 'peuleschil" naar La Fouly, we zijn nu in Zwitserland. Bij de eerste de beste Bancomat heb ik maar even 100 Zwitserse Franken gepind. Raar geld, maar de Zwitsers gaan er mee om alsof het euro's zijn, maar dat klopte niet helemaal. Overal zag je dubbele portemonnee's Franken en Euro's, er wordt geen risico genomen iets mis te lopen. Het overnachten was in Hotel Edelweiss, dus ik verwachtte misschien wel een eigen kamer te krijgen, maar het tegendeel gebeurde, op zolder hadden ze nog wel een soort slaapzalen voor pelgrims/lopers, 12 op een rij, gezellig. Heel leuk gekletst met een Spaans stel en de Chinezen waren ook in grote getale aanwezig. De mevrouw van het hotel was niet heel lief, zeg maar. Het was duidelijk dat ze een beetje neerkeek op die rondtrekkende rugzaklopers met hun grote schoenen en stokken. Aan de andere kant verdienen ze er ook lekker mee, want in de zomer ligt de wintersport natuurlijk stil en de Tour de Mont Blanc kan maximaal 2 maanden gelopen worden ivm sneeuw in de bergen. Een fijne dag gehad.