Tour de Mont Blanc nr 6

2 augustus 2018: Van Triënt naar Montroc-le Planet; 900 m stijgen en 700 m dalen.
Vandaag niet zo'n heel lange tocht, dus ik neem in de ochtend alle tijd om mijn spullen in te pakken etc. Uiteindelijk duurt dat allemaal niet zo lang, dus ben ik toch om 08.15 uur vertrokken. Ik heb niet zulk goede benen deze ochtend, er is 'vals plat' en dat voelt altijd zo vervelend. Alleen als je achterom kijkt kan je zien dat je toch aan het klimmen ben. Op de agenda staat de klim naar de Col de Balme (2195 m) en die klim begon al vrij snel na de start. een korte stevige klim dit keer en daar hou ik wel van, hop, snel naar boven, je moet toch omhoog dan maar zo snel mogelijk. Het bgint in een bosrijke omgeving en naarmate ik hoger kom, verdwijnt er steeds meer bos en komen er kale toppen voor terug. Bovenop de Col staat een kleine berghut waar je wat kan eten en drinken en er waait een aangename bergbries, terwijl het zonnetje lekker schijnt. Een heerlijke plek, waar je zelfs nog even naar de restanten van de sneeuw kan lopen. Dat blijft toch bijzonder. Op doorreis nog een gezellige lunch gedaan op een boerderij. Aan tafel zat ook een Frans stel met hondje en een Amerikaan. Zij hebben een tentje mee, omdat ze onderweg kamperen. Ik wordt allervriendelijkst ontvangen door hen, de dame ging zelfs voor mij op een andere plek zitten, zodat ik in de schaduw kon zitten. Heel erg aardig. Na de lunch een pittige afdaling naar Le Tour. Ik weet niet of ik goed loop, want ik zie geen merktekens van de TMB meer. Toen ik daar liep kwam er opeens een hulpverleningshelikopter naar beneden suizen. Er was een mountainbiker gewond geraakt en er kwam hulp uit de lucht vallen. Door de wind van de propellers was ik al snel mijn pet kwijt, wooh wat een kracht heeft dat. Via Le Tour moest ik doorlopen naar Montroc-le Planet. In het dorp wist niemand waar ik de Rifugio zou kunnen vinden in eerste instantie. Maar ... je komt steeds weer de reddende engel tegen op je pad, hij gaf de juiste aanwijzing om de juiste weg te kunnen vinden. Heel fijn! Om 15.30 uur was ik al binnen, dus kon ik lekker gaan douchen, biertje drinken, dagboek bijschrijven, de was ophangen en drogen en mijn bed opmaken. Het was een ruime slaapzaal met 8 stapelbedden (4 x 2 ), al met al een goede plek om te zijn. Bij het eten ontmoet ik het paar uit Tsjechië weer en er is ook een Nederlandse arts/oncoloog uit het Erasmus ziekenhuis binnengelopen. Dat is weer een gezellig weerzien en kennismaking.
De volgende dag zal ik mijn laatste route van deze Tour maken. Ik wil graag naar Les Houches lopen, want daar staat mijn auto en dan ben ik helemaal rond geweest. Routevariant 13 wordt mij aangeraden en iedereen geeft ook aan dat het me niet gaat lukken op 1 dag .... ik ga vroeg opstaan en dan zie ik het wel waar ik beland.