Bijna 5 weken op pad en eh. .. duurt wel lang
Door: Johannes de jong
Blijf op de hoogte en volg Johan
23 Mei 2012 | Spanje, Madrid
Nou ik ben bijna 5 weken nu van huis en volgens mij is dat in mijn hele leven nog nooit eerder gebeurd. Het is niet dat ik heimwee heb volgens mij, maar ik merk wel enig ongeduld; 5 weken op weg en nu pas over de helft. ....... Bromt er door mijn hoofd.
Ik weet niet of het ongeduld is, omdat ik soms nogal doelgericht ben, wil ik graag snel mijn doel in nzicht hebben. Of het is toch dat het uiteindelijk elke dag globaal wel een beetje hetzelfde is.
Vroeg uit bed, ontbijt (nou ja, cracker met jam + koffie) tas vullen, moed verzamelen en op pad. 20 - 30 km lopen, en bijtijds een plekje zoeken. Douchen, wat kleren wassen en drogen, de volgende dag doornemen een Pelgrimsmaaltje en weer vroeg naar bed.
Uiteraard doen er zich dan inderdaad zoals Annemieke zegt over haar gesprek rond het ' klavertje 4', wel weer allerlei korte en leuke gesprekjes plaats, die echt anders zijn dan thuis in je eigen omgeving. Maar zou het thuis eigenlijk ook niet gewoon kunnen? Het verhaaltje van Annemiek zegt eigenlijk van wel.
Ik denk dat we dat allemaal eens vaker moeten proberen; verwonder je jezelf over iets, spreek het uit naar iemand die je tegenkomt en hoppa, je hebt een interessant gesprek of ontmoeting (ga het maar eens proberen).
Vandaag 3 zinnen met Belgische mevrouw gewisseld, blijkt ze De Rijp goed te kennen, omdat ze paar keer per jaar met gehandicapten naar Rijper Eilanden, dat hotel van Mart Leek, gaat, nou ja zeg toch bijzonder?
Amerikaanse mevrouw uit Florida vertelde dat ze heel graag in Europa komt. Ze is stewardes, dus dat helpt.
Ik vroeg waar haar roots lagen. .... Je snapt het al hè! De ouders van haar grootouders kwamen uit Finland en Duitsland. Ze waren naar Amerika geëmigreerd, maar toen haar grootmoeder 2 was zijn beide ouders overleden aan een griepepidemie, die zo rond 1925 in Amerika heerste. Tragisch verhaal hoor. Ja, zei ze, alle blanke Amerikanen hebben eigenlijk zo'n soort verhaal.
De meeste hebben roots in Europa en hebben daar vrede mee, of zijn er naar op zoek. (zo ook Bill; hij heeft roots in Zwitserland en heeft daar contact mee. Zijn vrouw heeft roots in Ierland, is er al 3 x geweest, maar kan geen aanknopingspunt vinden). En volgens deze mevrouw is het de ' mengelmoes aan bewoners' in Amerika toch gelukt een eigen cultuur te creeëren. Ik twijfel eraan, ik denk dat de mensen die gingen emigreren allemaal iets gemeen hadden - op zoek naar vrijheid, ruimte, pioniersgeest - en dat daarin ook een groot stuk gemeenschappelijks zit. Is dat cultuur? Nou ja, wat maakt het uit. Het is iets herkenbaars.
Toch weer 2 aparte verhalen, die vanuit het systemisch kijken naar mensen erg interessant zijn.
Ik ben vandaag na 24 km gestopt in Logrono, een flinke stad. Ik ben in een hotel gedoken ( ze hebben hier ook NH Hotels, wel goedkoper dan in Groningen hoor) om eens even lekker lang in bad te gaan zitten, heerlijk!
Daar het hier nu heerlijk weer is, ga ik zo nog even paar boodschappen doen en poedelnaakt in het park liggen om bruin te worden ha ha (nee hoor, ik hou het netjes).
Voor Gerard M. Nog even, > ik dacht toch echt dat je wel wat meer geloof in mij had hoor. Ik heb nooit getwijfeld (vooraf) of ik Compostella zou bereiken te voet. Dus dan moet jij het ook niet doen hoor.
Er zijn overigens bij het oversteken van die zware bergpas waar ik donderdag was (na St jean Pied de Port), deze week 4 mensen omgekomen hoorde ik vertellen. Dus ja, je moet in goede conditie zijn en je lijf goed kennen.
Opmerkelijk is dat de Fransen en de Spanjaarden vaak na het pensioneren besluiten de Camino te gaan lopen als eerste tijdverdrijf. Er gaat dus een "grijze golf" over de Camino op weg naar Santiago.
Daarnaast zie je veel jonge Koreanen, Japanners, Chinezen, Amerikaanse studenten er tussen, waardoor de gemiddelde leeftijd nog een beetje laag blijft.
Nou ik ga weer rustig voort morgen en ik hou je op de hoogte!
Dank en liefs voor alle reacties en medeleven!!
Johan
Ik weet niet of het ongeduld is, omdat ik soms nogal doelgericht ben, wil ik graag snel mijn doel in nzicht hebben. Of het is toch dat het uiteindelijk elke dag globaal wel een beetje hetzelfde is.
Vroeg uit bed, ontbijt (nou ja, cracker met jam + koffie) tas vullen, moed verzamelen en op pad. 20 - 30 km lopen, en bijtijds een plekje zoeken. Douchen, wat kleren wassen en drogen, de volgende dag doornemen een Pelgrimsmaaltje en weer vroeg naar bed.
Uiteraard doen er zich dan inderdaad zoals Annemieke zegt over haar gesprek rond het ' klavertje 4', wel weer allerlei korte en leuke gesprekjes plaats, die echt anders zijn dan thuis in je eigen omgeving. Maar zou het thuis eigenlijk ook niet gewoon kunnen? Het verhaaltje van Annemiek zegt eigenlijk van wel.
Ik denk dat we dat allemaal eens vaker moeten proberen; verwonder je jezelf over iets, spreek het uit naar iemand die je tegenkomt en hoppa, je hebt een interessant gesprek of ontmoeting (ga het maar eens proberen).
Vandaag 3 zinnen met Belgische mevrouw gewisseld, blijkt ze De Rijp goed te kennen, omdat ze paar keer per jaar met gehandicapten naar Rijper Eilanden, dat hotel van Mart Leek, gaat, nou ja zeg toch bijzonder?
Amerikaanse mevrouw uit Florida vertelde dat ze heel graag in Europa komt. Ze is stewardes, dus dat helpt.
Ik vroeg waar haar roots lagen. .... Je snapt het al hè! De ouders van haar grootouders kwamen uit Finland en Duitsland. Ze waren naar Amerika geëmigreerd, maar toen haar grootmoeder 2 was zijn beide ouders overleden aan een griepepidemie, die zo rond 1925 in Amerika heerste. Tragisch verhaal hoor. Ja, zei ze, alle blanke Amerikanen hebben eigenlijk zo'n soort verhaal.
De meeste hebben roots in Europa en hebben daar vrede mee, of zijn er naar op zoek. (zo ook Bill; hij heeft roots in Zwitserland en heeft daar contact mee. Zijn vrouw heeft roots in Ierland, is er al 3 x geweest, maar kan geen aanknopingspunt vinden). En volgens deze mevrouw is het de ' mengelmoes aan bewoners' in Amerika toch gelukt een eigen cultuur te creeëren. Ik twijfel eraan, ik denk dat de mensen die gingen emigreren allemaal iets gemeen hadden - op zoek naar vrijheid, ruimte, pioniersgeest - en dat daarin ook een groot stuk gemeenschappelijks zit. Is dat cultuur? Nou ja, wat maakt het uit. Het is iets herkenbaars.
Toch weer 2 aparte verhalen, die vanuit het systemisch kijken naar mensen erg interessant zijn.
Ik ben vandaag na 24 km gestopt in Logrono, een flinke stad. Ik ben in een hotel gedoken ( ze hebben hier ook NH Hotels, wel goedkoper dan in Groningen hoor) om eens even lekker lang in bad te gaan zitten, heerlijk!
Daar het hier nu heerlijk weer is, ga ik zo nog even paar boodschappen doen en poedelnaakt in het park liggen om bruin te worden ha ha (nee hoor, ik hou het netjes).
Voor Gerard M. Nog even, > ik dacht toch echt dat je wel wat meer geloof in mij had hoor. Ik heb nooit getwijfeld (vooraf) of ik Compostella zou bereiken te voet. Dus dan moet jij het ook niet doen hoor.
Er zijn overigens bij het oversteken van die zware bergpas waar ik donderdag was (na St jean Pied de Port), deze week 4 mensen omgekomen hoorde ik vertellen. Dus ja, je moet in goede conditie zijn en je lijf goed kennen.
Opmerkelijk is dat de Fransen en de Spanjaarden vaak na het pensioneren besluiten de Camino te gaan lopen als eerste tijdverdrijf. Er gaat dus een "grijze golf" over de Camino op weg naar Santiago.
Daarnaast zie je veel jonge Koreanen, Japanners, Chinezen, Amerikaanse studenten er tussen, waardoor de gemiddelde leeftijd nog een beetje laag blijft.
Nou ik ga weer rustig voort morgen en ik hou je op de hoogte!
Dank en liefs voor alle reacties en medeleven!!
Johan
-
23 Mei 2012 - 14:26
Nel Prins:
Dat is nou onthaasten Johan, dat is nou onthaasten.............. -
23 Mei 2012 - 14:40
Marga Hasanagic:
5 weken onderweg en ongeveer op de helft. Dan iemand spreken die ook weleens in de Rijp komt;wat is de wereld toch klein. Maar toeval bestaat niet zeg jij altijd.Door je reisverslagen weten wij hoe het met je gaat en hoe jij je voelt.
Het leest heerlijk weg in ieder geval!
Hou vol: liefs Marga -
23 Mei 2012 - 14:59
Team050:
Dag Johan, wat een verhalen! Vandaag hebben we even de tijd doorgenomen om jouw leven daar door te nemen.
Klinkt goed. Zolang jij je kleren gewoon aanhoudt in de spaanse parkjes weten wij zeker dat het goedkomt met jouw tocht ;-)
Geniet!
Warme groet, de Team050 dames. -
23 Mei 2012 - 15:16
Hans B:
Ha Johan, wat nu? Word je wat ongeduldig? Zo ken ik je niet. Dan maar je NLP raadplegen en even terugdenken waarom je aan deze prestatieloop begon. Je zult zien, je gaat weer vliegend over de weg. Ik vind het wel een grote prestatie dat jij als één van de weinigen nog ver onder 65 bent. Laat die grijze golf maar gaan, zij hebben niets meer te doen als ze thuiskomen en jij mag je fijne pcclub weer stimuleren en aansturen. Ik hoorde dat ze het zonder jou ook goed redden, dus je komt straks in een opgemaakt bedje. Houdt vol en tot kijk, hartelijke groet,
Hans -
23 Mei 2012 - 16:01
Herman En Trudy:
Hoi Johan, tot welke groep reken jij jezelf? De jonge studenten of de grijze golfers?
Vind je zo'n dagelijks terugkerend patroon ook niet iets louterends en ontspannends hebben? Je hoeft je niet druk te maken over die basale zaken en kunt lekker de diepte induiken met je gedachten!
Ga zo door, met lopen en schrijven!
H&T
-
23 Mei 2012 - 20:10
An:
hallo joost hier ben ik weer het is hier inmiddels behoorlijk warm dat is wel even wennen ik denk dat ik heel goed begrijp dat je soms een klein dipje hebik ben ook juf ongeduld mischien zit het in de genen groetjes en zet hem op je kan het -
24 Mei 2012 - 12:43
Marianne G:
Hoi Johan, Niet ongeduldig worden, hoor! Blijf in het nu. In door je neus, uit door je mond.... Gewoon je ene voet voor je andere zetten en genieten van elk moment en elke ontmoeting. En niet vergeten af en toe een foto te maken! Daar genieten wij weer erg van! -
24 Mei 2012 - 13:19
Manuela Niekus:
Jij ongeduldig en een gevoel van "sleur"???? Ik zou niet weten hoe dat voelt, hahahahaha! Nou moet ik zeggen als ik op de kaart kijk dat je al behoorlijk ver bent gekomen. Laat het doel nou niet de prestatie zijn! Of ben je al weer toe om weer bij PC aan de slag te gaan? Dan moet je vast heel veel ideeën hebben opgedaan die je hier in de praktijk wilt brengen. In dat geval adviseer ik je toch je zelf weer te herpakken weer even in het moment te blijven, je vaste rituelen te herkennen en zo nu en dan anders uit te voeren. Door lopen naar Santiago nog een weekje rust te nemen terug te komen naar Nederland, je aantekeneningen nog eens door te nemen en te beseffen dat deze ideeën leuke dromen zijn, maar niet realiseerbaar voor PC. Misschien wel goed te gebruiken voor de hoofdpersoon in je boek (ik denk meteen aan een roman) die werkzaam is in het bedrijf van je dromen. Leuk Idee!!!
Alle gekheid op een stokkie, heel veel sterkte, succes maar vooral plezier in de nog te volgen route! Ga ik mij voorbereiden op mijn vertrek richting Sicilië. Liefs en een knuffel, Manuela -
24 Mei 2012 - 22:13
Bart:
Hoi Johannes, eindelijk er toe gekomen je reisverslag te lezen. Wel een hele ervaring zo te horen. Wees voorzichtig in Spaanse refugios, ik heb daar ooit een paar hele jeukende ervaringen aan overgehouden.
Groetjes, Bart -
25 Mei 2012 - 07:39
Jeanne:
Nou Joost, ik begrijp en voel
precies wat je bedoel(t).
Wij zijn nou eenmaal zo,
tot dat je voet zegt... ho.
Hopelijk niet teveel blarenvellen
en... nu maar aftellen.
Fin...fin.....
Sukses, en geniet van alles wat je ziet.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
