Schoonloo - Schonoord - Sleen - Coevorden

Met de auto van Ceciel was ik naar Schoonloo gebracht om mijn Pieterpad route volgens het boekje te vervolgen. Toen we daar bij Hegeman stonden kwam de eerste wandelaar al bepakt en bezakt aangelopen. We spraken hem even aan en hij ging weer verder.
Nou, ik was vandaag zonder rugzak en dat was ook wel weer even lekker natuurlijk.

Ik ging om 09.35 uur op stap en na korte tijd kwam de wandelaar waar ik het over had al in beeld en ik klampte even bij hem aan.
Nou ja, even werd uiteindelijk de hele dag. Hij had een rugzak van 21 kg met tentje en alles erbij. Ik moest even aan mijn eerste pelgrimstocht op de Camino, toen ik ook meer dan 20 kg mee had. Hij heette Coert, komt uit Uithoorn en we hadden al snel veel te kletsen.

Vandaag liepen we door Boswachterij Schoonloo, tussen 1920 en 1930 aangeplant met percelen van dennenhout en loofhout. Zoals gezegd een project van de werkverschaffing. Richting Schoonoord kom je langs de Kielse Kei, de op 1 na grootste kei van Drenthe. Uit onderzoek is gebleken dat deze kei in een ijstijd is meegevoerd door een gletcher vanuit Smaland, Zuid Zweden. Wel bijzonder eigenlijk, wat natuurkrachten kunnen.

De tocht gaat over naar Boswachterij Zweeloo/Sleenerzand, een voormalig stuifzandgebied. Hier vind je ook een Pieterpadmonument voor de 2 dames; Bertje Jens en Toos Goorhuis-Tjasma, die het Pieterpad hebben uitgezet tussen 1978 en 1983, omdat Nederland toch ook een echte ‘trail’ moest hebben en langer dan van Pieterburen naar de St. Pietersberg kon niet in ons kleine landje. Knap gedaan hoor.
Tenslotte vinden we hier ook de Galgenberg, een grote prehistorische grafheuvel, geidentificeerd als een uit 1300 jaar voor Chr. Daterend exemplaar. In de Middeleeuwen werden hier ter dood veroordeelden opgehangen, vandaar die naam natuurlijk.
Nog een feitje, de Drentse taal komt uit de tijd van de Germanen die zo 1000 - 100 jaar voor Christus in dit gebied kwamen vanuit Zuid-Scandinavie en Noord Duitsland. Dit werd vermengd met het oud-Saksisch, tesamen hebben ze de huidige Drentsche taal laten ontstaan.

Al pratende en kuierend door de bossen en paden, werd het toch een lange tocht, omdat we even een ‘uitstap’ hadden gemaakt om wat te eten/drinken in Schoonoord. De plaatselijke snackbar daar wordt ook beheerd door een Chinees, dat zie je staads vaker. De Nederlander ziet er kennelijk geen brood meer in. Gek eigenlijk. Dit ommetje was wel 2 km extra, dus werden het 26 kilometers naar Sleen, waar de kerktoren je doet vermoeden dat je er bijna bent, maar de werkelijkheid je wel anders leert. Niet goed voor de moraal natuurlijk, daarom prettig als je met iemand loopt.

Om 14.45 uur lopen we Sleen binnen en scheiden onze wegen. Coert slaapt op de camping en ik slaap in Emmen. Toen ik naar de bushalte liep reed de bus net weg. Er was ook een mevrouw uitgestapt die een paar etappes Pieterpad loopt en in Sleen een slaapplaats zoekt. Nou, terwijl ik op de bus stond te wachten, kwam ze al weer terug. Geen plaats en ze wilde haar geluk nu in Emmen gaan beproeven. Toen kwam Ceciel aangereden en hebben we mevrouw een lift gegeven naar Emmen. Ben benieuwd of ze haar missie heeft kunnen volbrengen.

Zondag had ik een rustdag omdat ik mijn dagen niet goed gepland had, ook wel weer prettig natuurlijk. Maar toch om in het ritme te blijven wil je eigenlijk elke dag lopen.

Maandag brengt Ceciel me naar Sleen om mijn tocht te hervatten richting Coevorden. Om 09.30 uur vertrek ik en het is lekker weer met een windje. De weersvoorspellingen zijn dreigend, dus besluit ik mijn tocht vandaag zonder pauzes door te lopen.
Nog even niet vergeten om hier en daar van het landschap te genieten natuurlijk. De lucht van de grote boerderijen waar ik langsloop, ruikt vertrouwd. Dat zal ik wel nooit kwijtraken, het herkennen van de geur van kuilgras, stront en koeien. En daar ook nog een beetje van genieten en dan dendert er weer zo’n grote tractor langs, kortom ik loop op het Drentsche platteland.

De omweerswolken worden steeds donkerder en ik hou de pas er stevig in om tijdig in Coevorden aan te komen. Onderweg kom ik nog een mevrouw tegen die in de paardenmest staat te wroeten. Ze vertelt me dat ze professioneel dressuurruiter is geweest, maar dat ze haar rug ooit heeft gebroken na een val van een paard. Ze had 12 paarden, nu heeft ze er nog maar 2. Het kost haar moeite maar goed haar rug is weer goed genoeg hersteld om de paarden uit te mesten. Dat is natuurlijk wel een groot geluk voor haar.

Om 13.35 uur kom ik bij het treinstation en met de trein van 14.00 uur kom ik 16 minuten later in Emmen aan. Daar heb ik ruim vier uur over gelopen dacht ik ha ha..... In Emmen kwam de dreigende wolkbreuk tot ontlading, dus ik heb weer heel veel mazzel vandaag.......
Groetjes Johannes