Max 31 graden en op weg naar Swolgen

Reacties van zus Annie en zus Jeanne op de app; heel leuk dat jullie mij volgen. Ja, Annie, het is net als de krant hoor, je gaat er naar uit zien. Leuk enthousiast. Ja Jeanne, jij denkt, lekker alledaags, maar het is soms ook pittig hoor. Vandaag bijna 25 km gelopen en vanmiddag was het even 31 graden. De laatste loodjes zijn elke dag wel even zwaar. Daarna heerlijk douchen en luieren, soms wat kletsen met de gastvrouw.
Na vandaag nog 6 dagen lopen en dan sta ik op de Sint Pieterberg. Het aftellen is begonnen. Dank zussen!!

In Swolgen aangekomen, kwam ik bij een mevrouw van ruim boven de 80 jaar. Ze had haar dochter en schoonzoon op visite. “Ja, we zijn heel hecht hoor”, elke 2 weken komen ze uit Nieuwegein. Mevrouw heeft ook nog twee zonen.
Ik moest boodschappen doen in een dorp 2 kilometer verderop. De schoonzoon bood aan mij daarheen te brengen, te wachten en me weer mee terug te nemen. Nou, wat super.
Hij vertelde dat zijn schoonmoeder het geld van Vrienden op de Fiets opspaart en jaarlijks hoogstpersoonlijk gaat brengen in Indonesie voor een project met kinderen wat ze steunt. Stoer hoor en ‘zo blijft er niks aan de strijkstok hangen’ zegt ze.

Vandaag onderweg weer de nodige gesprekjes gehad. Een rugzak en het woord Pieterpad, maakt veel tongen los. Leuk dat enthousiasme. Iemand zei, maar jij straalt ook uit dat je het leuk vindt om met mensen te praten, dat helpt ook. Ok, het is dus een wisselwerking.
Vanmorgen veel in het bos gelopen en dat is met deze temperatuur wel erg prettig. In het eerste bos moest ik door veel zandduinen heen ploegen, dat was ook wel pittig. Het 2e deel was meer over land of langs de weg en dat op heetst van de dag. Maar goed, ik hoop dat ik het er goed vanaf gebracht heb. Je kan altijd ‘s avonds nog last krijgen van een zonnensteek, afkloppen.

De familie waar ik afgelopen nacht sliep (in Brabant), waren beide 60+ en werken nog full-time in de gehandicaptenzorg. Haar man zat vroeger in de bouw, maar was daar vastgelopen, ook door het overlijden van zijn ouders en zijn lichaam ging protesteren. Ik vroeg aan haar, waarom zijn hier toch zoveel huizen en organisaties waar verstandelijk gehandicapten zitten? Ze vertelde dat er jarenlang veel clienten uit Limburg en Twente zijn gekomen. Er zijn daar veel probleemgebieden/- dorpen, zoals wij dat een beetje in Volendam kennen. Te besloten gemeenschappen, waardoor er diverse dingen mis kunnen gaan in die gezinnen. De hechtheid kan ook heel benauwend en zelfs verstikkend werken voor kinderen in die gezinnen. Daarnaast zei ze, dat hun clienten vroeger lang zo oud niet werden als nu, dus nieuwe problematiek is o.a. oudere verstandelijk gehasndicapten, die ook met dementie te maken krijgen, omdat ze bijna wel 20 jaar ouder worden gemiddeld als 30-40 jaar geleden. Goede zorg is dus daardoor ook dure zorg, gek genoeg.

Onderweg kom je ook vele oorlogsmonumenten tegen. Tussen september 1944 en maart 1945 was er veel oorlogsgeweld in deze streek en met name rond de Maas. Dit is een van de oorzaken van de militaire begraafplaatsen waarover ik eerder sprak. Verder kom je zoals gebruikelijk in deze streek ook veel kapelletjes tegen onderweg, welke diverse heiligen vereren. Je hebt de Willobrorduskapel uit 1543, de Sit Jozefkapel uit 1699 als beschermeheilige van het gezin, de Mariakapel in Holthees gebouwd in de 15e eeuw, deze kapel werd door bombardementen verwoesd, maar is weer opgebouwd, dan is er nog de Sint Goarkapel uit 1662, Goar is de ‘patroonheilige tegen koude en bibberkoorts’ en tenslotte (voor even) is er nog Klein-Lourdes in Tienray, welk in 1874 werd erkend door de paus als bedevaartsoord ‘de buitenkruisweg’ genaamd. Nou, ik denk dat ik er nog wel meer zal tegenkomen, want vanuit het Roomse leven waren er veel vereringen van allerlei Heiligen. Dit was ook een mooi middel om gelovigen te koppelen aan de hoop om beter te worden van bepaalde ziekten, of voor steun bij zaken.
Dan nog de Sint Lambertuskerk te Swolgen, een 13 e eeuwse kerk ook grotendeels verwoest in 1944 en herbouwd. De schrijver Bertus Aafjes en zijn vrouw liggen hier begraven.

Zo, nu ben je weer even bijgepraat en ik ga me weer voorbereiden op mijn tocht naar Venlo morgen.
Groetjes
Johannes