Tour de Mont Blanc Frankrijk - Italië - Zwitserlan

27 juli 2018: Het dorpje Les Houches is een leuk wintersport dorp. Veel winkels inzake de skisport e.d., zijn gesloten. Ik parkeer mijn auto boven op de berg en laadt mijn spullen uit en installeer mijn rugtas. Een beetje weifelend ga ik op stap. Het blijft toch altijd spannend en zeker nu ik voor het eerst van mijn leven echt de bergen in ga. Het begint al met het vinden van het juiste pad. Ik moet die middag naar Col de Voza, 1650 meter hoog, en ik zit nu op bijna 1000 meter. Dus ik krijg gelijk een vuurdoop. Ik moet omhoog, omhoog rn nog eens omhoog. Het is warm en ik heb het even zeer zwaar te verduren, ik was drijfnat van het zweet. Eindelijk de top bereikt, drink ik een kopje koffie voor ik aan de afdaling begin. De afdaling is mogelijk nog lastiger dan de beklimming, whooo wat steil. Ik had geen goede routebeschrijving voor die 1e dag naar Contamines-Montjoie, dat kwam me gelijk op een kleine afdwaling te staan. Ik kwam ruim 5 km vanaf de gewenste plek terecht en ondertussen was er donder en bliksem begonnen. Alle waarschuwingen die je daar voor krijgt, maken het een beetje angstig. Het is inmiddels ook half 5 geworden en ik besluit toch maar even mijn duim op te steken. Gelukkig stopt er al snel een skileraar die mij voor het hotel uit laat. Dat was erg fijn natuurlijk. Engel nummer 1 heeft zich al weer gemeld! Hotel Christina, nou een hotel dat is voor de eerste nacht wel erg fijn, lekker een eigen kamer.
De kop is er af ... de uitdaging is heel duidelijk, maar het gaat me lukken hoor al zal het een heel avontuur zijn.
In het hotel hangt nog steeds de kerstverlichting, ha ha, ach het is toch zo weer kerst, voor hun kennelijk de belangrijkste tijd van het jaar. Na een onrustige nacht, gaat de wekker om 07.00 uur af voor het volgende avontuur, een tocht van 08.00 uur naar Les Chapieux, refuge de La Nova, over de Col du Bonhomme, een serieuze top van 2395 meter. Onderweg moeten we nog over een heus sneeuwveld heen lopen, dat is erg glad en de klim is sowieso over een heel rotsachtig terrein, uitgeslepen door jarenlange waterstromen. Weer heftig klimmen en erg op je benen passen, want zowel bij klim als bij de daling is het terrein heet erg gevaarlijk. Gelukkig blijft het verder droog en er is zelfs af en toe een koel windje.
Ik ontdek al snel dat er op de TMB ook mensen uit alle landen van de wereld lopen, op zoek naar hun uitdaging. De Tour Mont Blanc is erg populair. Er was in deze refuge geen WiFi of telefoonverbinding, de slaapkamer waar 8 mensen moesten slapen was erg krap en donker. Whoo het zal moeilijk worden de slaap te vatten. Nou ja, de volgende ochtend ging ik verder op mijn reserves en en zeer petit dejeuners, paar korstjes brood met jam en koffie. Ik liep nog even naar binnen om mijn waterfles te vullen, toen een kwaaie refuge baas op met af kwam, dat schoenen in de refuge verboden zijn, en dat het elke dag mis gaat .... mijn pardon was niet aan hem besteed.
Een ontmoeting met een Nederlands echtpaar uit Scheemda en een vader met 2 zoons uit Amerika maakte het verblijf toch weer wat gezelliger.