Braamt via Duitsland naar Millingen a.d. ??

Reactie van Jos v.d. M; leuke reactie Jos! Jij bent ook trouw aan je gewoontes hoor en mij volgen. Toch maar weer een weekje Griekenland ha ha. Veel plezier daar met Lettie!

Ligt Millingen nu aan de Rijn, of aan de Waal? De naam Millingen aan de Rijn is de officiele naam, maar feitelijk onjuist. Het blijkt aan een stukje Waal te liggen. De oplossing ... in 1776 is besloten dat het stukje water bij Millingen het Bijlandsch Kanaal is gaan heten. Alleen hebben ze de naam van Millingen niet aangepast.
Mijn gastheer van gisteren maakte er nogal een punt van, net als dat altijd gezegd wordt dat de Rijn bij Lobith het land binnenkomt, maar ook dat is niet waar. Eigenlijk komt de Rijn bij Spijk-Tolkamer het land binnen, daar wordt ook de waterstand formeel gemeten.
Zo, dat moest even rechtgezet worden dacht ik zo!

Vandaag een lange tocht van Braamt naar Millingen en daar het water over naar Millingen aan de Rijn. Onderweg gingen we door een stuk Duitsland en het was heel verwarrend dat het Naoberpad, dat dezelfde kleuren wegwijzers gebruikt, wandelaars op het verkeerde pad zet. Ook voor mij betekende dit weer een aantal extra kilometers. En het waren er al 24 vandaag. Het slot van de tocht vandaag was werkelijk teleurstellend. De weg naar naar het voetpontje is langgerekt en volgens mij langer dan het boekje aangeeft. Niet fijn als je op je laatste krachten loopt.
Maar geluk bij een ongeluk, ik was net overgevaren en even op een terras beland, toen er een wolkbreuk losbarstte. Gelukkig kon ik binnen gaan zitten en bleef ik droog.

Vandaag lang door het Bergherbos gelopen, een mooi loofbomen bos, maar op gegeven moment ben ik die bomen wel een beetje zat. Ik vind afwisseling met mooie weidegebieden toch wel mooier hoor. Onderweg nog in een hoge uitzichttoren geklommen, een beroemd ding op de Boterberg, welk zicht geeft op een enorm wijde omgeving. Het natuurgebied wordt de Gelderse Poort genoemd en het is behoorlijk heuvelachtig soms. Daarna kwam ik via Duitsland (Elten) in een vreemdsoortig rivierengebied, met als eerste plaats Spijk. Wat ik begrijp vroeger groot in het fabriceren van stenen voor de huizenbouw. Voorheen moest er ook tol worden betaald als voor schepen die over de Rijn ons land binnenkwamen, zo is de plaats Tolkamer o.a. ontstaan. In 1868 werd de tolheffing afgeschaft, maar door de aanwezige grenzen, bleven de douaneformaliteiten een bron van werkverschaffing en er ontstonden lange wachttijden, waardoor de schippers hun boodschappen gingen doen. Zo had Tolkamer dubbel voordeel van haar ligging. Ik zag dat er nog steeds een parlevinker (een soort druivende supermarkt) ligt, waar schepen kunnen aanpikken om te tanken en boodschappen te doen. Aan de huizen is nog te zien dat Tolkamer eens een welvarende plaats was.

Nou om 16.00 uur was ik op mijn slaapadres bij weer een aardige mevrouw. Ze hebben 1 dochter, die gelukkig nog kwam toen zij al 41 jaar was, zei ze. En nu ook nog een kleinkind, het maakt haar duidelijk gelukkig. Ze vertelde dat haar man de hele dag op zijn kantoortje in de schuur aan het werk is. Het werd mij niet duidelijk waar hij als gepensioneerde werknemer zoal mee bezig is. Mevrouw vertelt dat ze altijd in de zorg heeft gewerkt en dat ze het ‘zorgen’ ook het liefst doet. Op de 4Daagse doet ze ook de verzorging van haar man en dochter en de B&B heeft ze ook omdat ze het zo leuk vindt en met mensen contact wil hebben.

Morgen zak ik weer verder af naar Groesbeek en zit ik alweer op de hoogte van Nijmegen. Het landschap verandert met de dag, dat is toch wel bijzonder bij zo’n tocht, dat je het land ‘meemaakt’ als het ware.
Groetjes Johannes