Eenzaam dwaal ik door het hoge Noorden en vind ...

Het is eenzaam en bijzonder hier in Noord Friesland, de wind waait stevig, de windmolens draaien als gekken in het rond. Verder zie je soms kilometers lang niets anders dan een stelletje wilde eenden die opschrikken van een wandelaar, of een aangeschoten haas die aangevreten op het pad ligt, of een verdwaalde boer die hier in al die ruimte de weg kwijt is. Het is hier ‘ruimtelijk’ zeg maar. Het maakt het alleen zijn nog tot een diepere ervaring, ik ben soms ver weg in mijn gedachten, bijzonder.
Gisteren zag ik ook nog in Dokkum een standbeeld van Titus Brandsma, pater, die in WO 2 de kranten probeerde te bewegen de propaganda van de Duitsers niet te publiceren. Hij was eigenlijk een echte held en moest dat uiteindelijk ook met zijn leven bekopen. Mijn moeder zou zeggen dat hij een ‘martelaar’ was, gestorven voor zijn geloof in rechtvaardigheid. Een mooi stukje bijdrage op mijn reis door het hoge Noorden. Ik voel mij soms echt in het buiteland, er gebeurt zoveel en ook weer zo weinig, maar het is hier gewoon anders, ik ben helermaal ‘ weg’, zeg maar.
Vadaag ging de tocht van Dokkum naar Oenkerk, met de nodige ommetjes en verkeerde loopjes. Van Dokkum naar Walddijk, Driezum en Wouterswoude, Damwoude, Tuskendamme, Oudkerk naar Oenkerk. Van morgen een heel leuk gesprek met het meisje dat voor het ontbijt zorgde. Ze vertelde dat ze oorspronkelijk uit Brabant komt, maar helemaal dol is op Dokkum. Ze studeert in Leeuwarden en heeft een eigen bedrijf dat “ online keepersdtraining” aanbiedt aan amateur voetbalverenigingen. Het is een ‘gat in de markt’ zegt ze. Leuk de passie die ze er voor heeft. En volgens mij heeft ze gelijk. Er is bij jeugd amaterurs geen aandacht voor de keeper, waardoor we uiteindelijk in Nederland bijna allemaal buitenlandse keepers in de eredivisie hebben staan.
Haar passie sprak mij wel aan. Om 09.30 uur vertrok ik en onderweg dacht ik, ‘het wordt wel weer eens tijd voor een klavertje 4’ . Nou, straks na dat tunneltje ga ik er wel naar kijken zei ik tegen mezelf. En hij moet mij wel aankijken hoor, ik ga er niet naar zoeken. Ik was het alweer bijna vergeten en opeens dacht ik, oh ja .....en.... Je zal het niet geloven, maar ik keek, en hoppa, daar stond een klavertje 4, ik heb geen minuut gezocht! Bijzonder toch! Ik voelde me gesteund door het universum. Even later was de weg weer afgezet en er stonden grote kranen bij een brug, ik dacht .. nee hoor (zie verslag van gisteren), maar ik vertrouwde op een goede afloop. En ja, ik kon met behulp van wat kunst en vliegwerk langs de brugleuning de overkant bereiken, mijn route was gered! Het klavertje 4 deed gelijk zijn werk. Na een verdwaalpartij in Damwoude, waar iedereen afwezig leek te zijn, kwam ik aan de andere kant van het dorp terecht om een broodje en koppie koffie te nuttigen. Erg aardige mensen, maar maar van broodjes hamburger maken hadden ze nog nooit gehoord . Gelukkig vroegen ze niet hoe het gesmaakt had, anders had ik nog moeten liegen ook, ha ha. Toen weer op pad. Het werd weer wat warmer en de verdwaalpartij bij Damwoude gaf mij wel een ‘tik’ zeg maar. Ik kwam op lange eenzame paden en moest enkele keren de ‘moed’ weer uit mijn schoenen halen en tussen mij oren brengen. Enfin, het werd een lange dag, ik was pas om 17.00 uur bij de B&B in Oenkerk. Ik kwam aan en er was niemand. Een briefje op de deur vertelde mij dat meneer in de kroeg zat en dat ik hem kon bellen. Zijn vrouw was elders bezig met iets. Ach zei hij, ga je gang maar hoor, alles staat los.
Later kwam hij binnen en vertelde hij dat hij Anestasist in ruste is en dat zijn vrouw een beroerte had gehad. Hij is 71 jaar en een echte bourgondier. Ik vroeg of hij een fiets te leen had, omdat de B&B ruim 1 km buiten het dorp ligt. Nee hoor, zei hij, ik ga met je mee. We drinken wat en eten daar dan ook wat. Nou, heel bijzonder natuurlijk. In die kroeg zaten allemaal ‘ vrinden’ van hem die het ook heel leuk vonden dat ik er was. Bijzonder gezellig samenzijn daar in Oenkerk in het eetcafé. Wat een mooie dag is het nog geworden, terwijl ik het zo zwaar vond.
Een beetje aangeschoten van al dit goede, moet ik wel een mooie nachtrust hebben, denk je niet? Morgen op naar Leeuwarden!
Tot snel. Johannes de Jong